Polski poseł w Reichstagu Wojciech Korfanty wygłasza przemówienie, w którym żąda oddania odzyskującej niepodległość Rzeczpospolitej wszystkich ziem
zamieszkiwanych przez Polaków.
W Bytomiu, Królewskiej Hucie, Załężu i Zabrzu odbyły się polskie manifestacje, podczas których polska ludność żądała przyłączenia Górnego Śląska do Polski.
Pod przykrywką stowarzyszenia kombatanckiego powstaje Związek
Wojacki, który skupiał byłych żołnierzy polskiego pochodzenia. Władze niemieckie szybko go zdelegalizowały.
Prezydent Rejencji Opolskiej wprowadza stan wyjątkowy i ogłasza, że
każda próba oderwania od Niemiec jakiegokolwiek kawałka terytorium będzie traktowana jak zdrada stanu.
W Katowicach powołano konspiracyjną Polską Organizację Wojskową Górnego Śląska.
Pierwsze zebranie Komitetu Wykonawczego POW GŚ w Bytomiu.
Strajk generalny w górnośląskich zakładach przemysłowych. Strajkujący żądają usunięcia ze Śląska Grenzschutzu i Freikorpsu.
W Wersalu podpisano traktat pokojowy z Niemcami. Jego artykuł 88. przewiduje przeprowadzenie na Górnym Śląsku plebiscytu.
Do oczekujących przed kopalnią „Mysłowice” górników niemieckie wojsko otwiera ogień. Ginie 10 osóbm a kilkadziesiąt jest rannych. Fala oburzenia rozlewa się po Śląsku.
Wybuch I Powstania Śląskiego – komendanci powiatowi POW GŚ wymuszają wydanie rozkazu do walki. Rozpoczynają się starcia w powiatach rybnickim i pszczyńskim. 4O-osobowy
oddział POW z Piotrowic rusza na Gołkowice.
Walki wybuchają na terenie powiatów: rybnickiego, bytomskiego, gliwickiego, tarnogórskiego, katowickiego i królewsko-huckiego. Powstańcy nie opanowali jednak żadnego ważnego
miasta.
Niemiecki kontratak w Goduli, upadek powstania w powiecie bytomskim; zacięte walki w Bogucicach, Janowie i Mysłowicach. Polski rząd wzywa sojuszników do interwencji i przerwania
niemieckich represji na Górnym Śląsku.
Kontratak niemiecki na Dąbrówkę Małą i Szopienice.
Nieudany atak powstańców na Mysłowice.
Pojedyncze powstańcze oddziały przebijają się do Polski.
Próba ożywienia powstania poprzez pomoc polskiego wojska, które dostarcza broń i wyposażenie.
Nie widząc możliwości koordynacji odosobnionych walczących jeszcze oddziałów Alfons Zgrzebniok, naczelny dowódca powstania wydaje rozkaz zakończenia walki.
Polsko-niemiecka umowa amnestyjna, na mocy której szeregowi powstańcy mogli wrócić do domów, dowódcy natomiast musieli zostać za granicą. Na mocy tej samej umowy zwolniono
Polskie zwycięstwo w wyborach komunalnych 1919 r. W 73,15% gmin wybrano 8432 radnych, z czego 6251 (74,12%) wystartowało z list polskich. Śląscy Polacy wygrali w 629 spośród
762 gmin objętych wyborami, w tym zdobyli 100% mandatów w 216 gminach.
Zgodnie z postanowieniami Traktatu Wersalskiego władzę na Górnym Śląsku obejmuje Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku. Jej przewodniczącym został
francuski generał Henri Le Rond. Po przybyciu aliantów Niemcy wycofali z terenu plebiscytowego jednostki Grenzschutzu, pozostała jednak policja bezpieczeństwa (Sicherheitspolizei / Sipo) oraz bojówki Selbstchutzu.
W bytomskim hotelu Lomnitz działalność rozpoczął Polski Komisariat Plebiscytowy.
Polskim komisarzem plebiscytowym został Wojciech Korfanty.
Polskie wiece protestacyjne w Bytomiu, Gliwicach, Katowicach, Chorzowie, Mysłowicach, Pszczynie, Radzionkowie, Rudzie, Rybniku, Wirku, Wodzisławiu, Zaborzu i Zabrzu przeciwko antypolskiemu terrorowi niemieckiemu.
Niemieckie bojówki zaatakowały hotel Lomnitz. Całodniowemu oblężeniu i próbom podpalenia hotelu bez reakcji przyglądała się policja i straż ogniowa.
Sejm Ustawodawczy II RP uchwalił Statut organiczny dla województwa śląskiego, zapewniający autonomię obszarom Śląska, które po plebiscycie zostaną przyznane Polsce. Nowe województwo miało posiadać również swój parlament zwany Sejmem Śląskim.
Napad niemieckich bojówkarzy na katowicką siedzibę Komisji Międzysojuszniczej. Bestialski lincz na polskim lekarzu Andrzeju Mielęckim. W Katowicach został ogłoszony stan oblężenia.
Atak niemieckich bojówek na katowicką siedzibę Komisariatu Plebiscytowego i pobicie jej pracowników.
Wybuch II Powstania Śląskiego. Tym razem dobrze zaplanowana i dowodzona akcja objęła powiaty: bytomski, toszecko-gliwicki, katowicki, lubliniecki, pszczyński, raciborski, rybnicki, tarnogórski i zabrski.
Komisja Międzysojusznicza zlikwidowała niemiecką policję Sipo, a w jej miejsce powołano polsko-niemiecka policja plebiscytowa (Abstimmungspolizei lub Apo).
Zakończenie II Powstania Śląskiego.
Na obszarze zarządzanym przez Aliantów odbył się plebiscyt, w którym wzięło udział prawie 1,2 mln osób (97,5 proc. wszystkich uprawnionych). Za Polską zagłosowało 40,3 proc. Ślązaków, za Niemcami – 59,6 proc. Niemcy wygrali głosowanie w miastach oraz w większości gmin.
Oddziały francuskie spacyfikowały niemiecką demonstrację przed siedzibą Polskiego Komitetu Plebiscytowego w Opolu. Tego samego dnia Wojciech Korfanty ogłosił zakres minimalnych polskich żądań terytorialnych, która weszła do historii jako Linia Korfantego.
Niemiecka demonstracja w Katowicach żąda pozostawienia całego Śląska w granicach Niemiec.
Dowództwo Obron Plebiscytu (dawniej POW GŚ) zatwierdziło plan operacyjny III Powstania Śląskiego.
Narada przywódców polskiej konspiracji – rozpatrywano szczegóły ewentualnej akcji zbrojnej.
Prasa ogłasza dwie rozbieżne propozycje podziału Śląska. Wojciech Korfanty podejmuje decyzję o wybuchu kolejnego powstania.
W kopalniach i hutach Górnego Śląska wybucha strajk generalny.
Nad ranem oddziały Grupy Destrukcyjnej Konrada Wawelberga wysadzają wiadukty i mosty kolejowe na Odrze i mniejszych rzekach by Niemcy nie mogli szybko przywieźć koleją swoich wojsk.
Wybucha III Powstanie Śląskie. Dyktatorem powstania ogłosił się Wojciech Korfanty. Dowódcą wojskowym mianuje ppłk. Macieja Mielżyńskiego. Powstańcy szybko opanowali powiaty: pszczyński, katowicki, tarnogórski i rybnicki oraz rozpoczęli blokadę większych miast (tzw. akcja cernowania). W ciągu pierwszego tygodnia walczącym oddziałom udało się zdobyć niemal cały teren zakreślony „Linią Korfantego”.
Początek reorganizacji wojsk powstańczych i przekształcenie ich w regularną siłę zbrojną. Powołanie Centralnego Komitetu Pomocy Górnoślązakom Zagłębia Dąbrowskiego.
Niemiecka kontrofensywa w kierunku Góry Świętej Anny. Powstańcy opuszczają wierzchołek wzniesienia, ale okopują się dwa kilometry dalej.
Wojciech Korfanty odwołuje ppłk. Macieja Mielżyńskiego ze stanowiska naczelnego dowódcy wojsk powstańczych. Wojska alianckie rozpoczynają tworzenie pasa neutralnego.
Wojciech Korfanty wydał rozkaz o wstrzymaniu działań zbrojnych i wycofaniu na wyznaczone linie. Rozkaz nie wszędzie został posłuchany.
Niemiecka ofensywa na środkowym odcinku frontu. Ciężkie walki toczą się o Kędzierzyn, Stare Koźle i Zębowice. Dwa dni później polskie dowództwo wojskowe zapowiada przyjęcie mediacji aliantów oraz zakończenie powstania.
Rozpoczęła się ewakuacja oddziałów powstańczych na linię demarkacyjną.
Niemcy przyjmują alianckie żądania zaprzestania walki.
Rozpoczęła się równoczesna ewakuacja polskich i niemieckich sił zbrojnych z obszaru plebiscytowego.
Rada Ligi Narodów ogłasza decyzję o podziale obszaru plebiscytowego. Polska otrzymuje w całości powiaty katowicki i pszczyński oraz Królewską Hutę oraz prawie w całości powiaty raciborski, rybnicki, lubliniecki i tarnogórski. Natomiast Gliwice, Bytom i Zabrze przypadły Niemcom.
Rada Ambasadorów przy Radzie Ligi Narodów zatwierdziła podział Górnego Śląska. Do Polski przyłączono 29 proc. obszaru plebiscytowego z 46 proc. ludności i większą częścią przemysłu.